Outreach week 2
Blijf op de hoogte en volg Daan
11 Januari 2017 | Oeganda, Kampala
Er is weer een week voorbij, een week vol nieuwe ervaringen!
Het is fantastisch om hier te zijn, en God aan het werk te zien. Het is echt een tijd van enorme groei, en uit je 'comfort zone' stappen. Soms moet je wel eens iets doen wat je normaal gesproken nooit of niet zo gauw zou doen.
Een van die dingen deze week was spreken voor gedetineerden in een gevangenis. Ik was een beetje onzeker over wat ik ze nou moest vertellen en ik hoorde maar niet van de Heer, tot op het moment dat ik letterlijk voor ze stond en Hij me een vers gaf. Het was een beetje spannend om zo uit te stappen zonder iets te hebben, maar gelukkig is God groter dan de woorden die ik spreek. Aan het einde van mijn woord deden we de uitnodiging om Jezus aan te nemen als je redder. Vijf geditineerden kwamen naar voren om Jezus in hun hart aan te nemen. Het grootste gedeelte kende Jezus al, vorige week was er een team geweest en zij getuigden van 28 bekeringen. We willen ons volgende week meer focussen op discipelschap van de gedetineerden, ben erg benieuwd!
Verder hebben we deze week 'onbekend' gebied verkend. We deden een outreach naar een dorpje waar we nog nooit zijn geweest. Daar ontmoette ik en twee anderen van mijn team drie jongens van ongeveer een jaar of 15/16 die hun leven aan Jezus gaven nadat we met ze gesproken hadden.
Een andere jongeman zei: 'ik geloof ieder woord in de Bijbel maar ik ben geen christen ik ben moslim'. Wij verbaasd van zo'n reactie vroegen aan hem hoe dat mogelijk was. Hij legde ons uit dat er door de tijd heen veel (blanke) mensen naar hem toegekomen zijn om het evangelie te delen. En veel mensen hebben hem de boodschap van een christelijke levenstijl gegeven. Maar elke keer als dat gebeurt ziet hij de mensen die die woorden spreken, een totaal tegenovergesteld leven leiden, en tegenovergestelde dingen doen dan dat ze daarvoor over hebben gesproken. Dat nam voor hem de waarde en de betrouwbaarheid weg, en hij was gekwetst door 'de kerk'. Dat begrijp ik. We hadden een lang gesprek met hem en hij zei dat hij over alles moest nadenken. Ik hoop dat we binnenkort een keer terug gaan naar die plek om te zien hoe het met hem gaat.
Afgelopen zaterdag hielpen we weer mee met het say no to hunger programma van show mercy.
Deze keer gingen we een oudste helpen, ik mocht water gaan halen bij de put/pomp. Het was een beetje beschamend om te zien hoe Oegandeze meisjes zonder problemen met een jerrycan op hun hoofd voor 15 minuten de heuvel op liepen, en ik met pijn, moeite en vooral veel zweet aan het worstelen was met dezelfde hoeveelheid water. Ik was blij toen ik eenmaal boven was en de tocht achter de rug had. En dan te bedenken dat dit een dagelijkse bezigheid is voor hen! Daarna mochten we gelukkig aanschuiven voor een heerlijk Oegandees gerecht.
Afgelopen maandag deden we evangelisatie in een van de dorpjes, 4 jongemannen gaven hun leven aan Jezus. We gaven ze een SD-kaart met een audio bijbel in hun eigen taal. Verbaasd en enthousiast namen ze het in ontvangst en kunnen nu ieder moment van de dag naar God's woord luisteren.
En dit is slechts een deel van de dingen die hier gebeuren en die ik meemaak. Elke dag splitsen we op in minstens 3 à 4 groepen en de getuigenissen die daar vandaan komen zijn erg bijzonder! Het is onvoorstelbaar hoe mensen hier bij bosjes tot geloof komen. De kerken in de buurt hebben het erg druk met het begeleiden nieuwe gelovigen.
Ik zit vol verwachting voor weer een nieuwe week!
Mukama akuwe omukisa (God bless you)!!
Het is fantastisch om hier te zijn, en God aan het werk te zien. Het is echt een tijd van enorme groei, en uit je 'comfort zone' stappen. Soms moet je wel eens iets doen wat je normaal gesproken nooit of niet zo gauw zou doen.
Een van die dingen deze week was spreken voor gedetineerden in een gevangenis. Ik was een beetje onzeker over wat ik ze nou moest vertellen en ik hoorde maar niet van de Heer, tot op het moment dat ik letterlijk voor ze stond en Hij me een vers gaf. Het was een beetje spannend om zo uit te stappen zonder iets te hebben, maar gelukkig is God groter dan de woorden die ik spreek. Aan het einde van mijn woord deden we de uitnodiging om Jezus aan te nemen als je redder. Vijf geditineerden kwamen naar voren om Jezus in hun hart aan te nemen. Het grootste gedeelte kende Jezus al, vorige week was er een team geweest en zij getuigden van 28 bekeringen. We willen ons volgende week meer focussen op discipelschap van de gedetineerden, ben erg benieuwd!
Verder hebben we deze week 'onbekend' gebied verkend. We deden een outreach naar een dorpje waar we nog nooit zijn geweest. Daar ontmoette ik en twee anderen van mijn team drie jongens van ongeveer een jaar of 15/16 die hun leven aan Jezus gaven nadat we met ze gesproken hadden.
Een andere jongeman zei: 'ik geloof ieder woord in de Bijbel maar ik ben geen christen ik ben moslim'. Wij verbaasd van zo'n reactie vroegen aan hem hoe dat mogelijk was. Hij legde ons uit dat er door de tijd heen veel (blanke) mensen naar hem toegekomen zijn om het evangelie te delen. En veel mensen hebben hem de boodschap van een christelijke levenstijl gegeven. Maar elke keer als dat gebeurt ziet hij de mensen die die woorden spreken, een totaal tegenovergesteld leven leiden, en tegenovergestelde dingen doen dan dat ze daarvoor over hebben gesproken. Dat nam voor hem de waarde en de betrouwbaarheid weg, en hij was gekwetst door 'de kerk'. Dat begrijp ik. We hadden een lang gesprek met hem en hij zei dat hij over alles moest nadenken. Ik hoop dat we binnenkort een keer terug gaan naar die plek om te zien hoe het met hem gaat.
Afgelopen zaterdag hielpen we weer mee met het say no to hunger programma van show mercy.
Deze keer gingen we een oudste helpen, ik mocht water gaan halen bij de put/pomp. Het was een beetje beschamend om te zien hoe Oegandeze meisjes zonder problemen met een jerrycan op hun hoofd voor 15 minuten de heuvel op liepen, en ik met pijn, moeite en vooral veel zweet aan het worstelen was met dezelfde hoeveelheid water. Ik was blij toen ik eenmaal boven was en de tocht achter de rug had. En dan te bedenken dat dit een dagelijkse bezigheid is voor hen! Daarna mochten we gelukkig aanschuiven voor een heerlijk Oegandees gerecht.
Afgelopen maandag deden we evangelisatie in een van de dorpjes, 4 jongemannen gaven hun leven aan Jezus. We gaven ze een SD-kaart met een audio bijbel in hun eigen taal. Verbaasd en enthousiast namen ze het in ontvangst en kunnen nu ieder moment van de dag naar God's woord luisteren.
En dit is slechts een deel van de dingen die hier gebeuren en die ik meemaak. Elke dag splitsen we op in minstens 3 à 4 groepen en de getuigenissen die daar vandaan komen zijn erg bijzonder! Het is onvoorstelbaar hoe mensen hier bij bosjes tot geloof komen. De kerken in de buurt hebben het erg druk met het begeleiden nieuwe gelovigen.
Ik zit vol verwachting voor weer een nieuwe week!
Mukama akuwe omukisa (God bless you)!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
